Sunday 14 February 2010

Πεθαίνοντας στην Αφθονία

Γνωρίζω πάρα πολλούς Έλληνες οι οποίοι είναι οργισμένοι με το γεγονός ότι οι πολίτες της Αμερικής σε μεγάλο ποσοστό παρουσιάζουν μια άγνοια για το τι συμβαίνει αναφορικά με την εξωτερική τους πολιτική, αναφορικά με τα ζητήματα της υπόλοιπης υδρογείου, με αποτέλεσμα να ψηφίζουν συνήθως με βάση αυστηρά τοπικιστικά και ευκαιριακά κριτήρια. Για τους περισσότερους Έλληνες αυτό κρίνεται ως ηθικά απαράδεκτο!

Είναι αλήθεια, πως οι Αμερικάνοι όταν ζουν έξω από την χώρα τους, αντιλαμβάνονται ότι οι πολίτες μακρινών χωρών (που ούτε γνώριζαν) νοιάζονται περισσότερο για την πολιτική σκηνή της Αμερικής από ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικάνων! Σοκάρονται και συνειδητοποιούν ότι η δική τους πολιτική σκηνή επηρεάζει ουσιαστικά τις καθημερινές ζωές άλλων λαών της γης! (ίσως περισσότερο ακόμη από την όποια διαμόρφωση της δικής τους πραγματικότητας, η οποία εκ των πραγμάτων λαμβάνει χώρα μέσα σε ορισμένα, στενά, πλαίσια)

Ξέρετε τι λένε... όταν σηκώνεις το δάκτυλο να δείξεις κάποιον άλλο, άλλα τρία πάντα δείχνουν εσένα! Άραγε εμείς σαν Έλληνες διαφέρουμε τελικά τόσο πολύ από τον μέσο Αμερικάνο; Αλήθεια, εμείς διακρινόμαστε από την συμπόνοια μας για ολόκληρο τον κόσμο και δεν κάνουμε επιλογές με βάση αυστηρά εγωιστικά και ευκαιριακά κριτήρια; (ακόμη και αν αυτές υποθηκεύουν το μέλλον των ίδιων μας των παιδιών;)

Ίσως εμείς δεν έχουμε μια κυβέρνηση που να μπορεί να επηρεάζει παγκόσμιες πραγματικότητες, με το τρόπο που κάποιες άλλες είναι ικανές, αλλά σίγουρα κι εμείς σαν πολίτες με τον τρόπο που ζούμε την καθημερινή μας ζωή και ασκούμε τις προσωπικές μας επιλογές, διαμορφώνουμε τις ζωές των ανθρώπων σε κάποια άλλη πλευρά του πλανήτη! Από τα ματωμένα διαμάντια και τα ξεβαμμένα τζιν, μέχρι τον φτηνό καφέ και τα δημητριακά του πρωινού μας, δημιουργούμε ζήτηση για την συντήρηση ενός συστήματος όπου το κέρδος μετράει περισσότερο από ανθρώπινες ζωές... Μιλάμε για παιδιά-στρατιώτες, για παιδική εργασία, για ανθρώπους που δουλεύουν με ένα ημερομίσθιο αντίστοιχο της αξίας του κυπέλλου μιας χρήσης που εμείς πετάμε και για τους αγρότες οι οποίοι παράγουν το μεγαλύτερο μέρος της βασικής τροφής μας, οι οποίοι ειρωνικά πεθαίνουν της πείνας.

Την επόμενη φορά που θα παραπονεθούμε για τα περίφημα 700ευρώ το μήνα, ας θυμηθούμε ότι οι Βαλκάνιοι γείτονες μας, μόλις έξω από την πόρτα μας, ζούνε με 200 ευρώ το μήνα και ας μη μιλήσω για την Τουρκία...! Αλήθεια με ποιο σύστημα ηθικής μπορούμε να δικαιολογήσουμε ένα κόστος ζωής υπερπολλαπλάσιο αυτού της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού της γης; Αλήθεια με μια λογική εμείς μπορούμε να εγείρουμε αξιώσεις για δικαίωμα σε άπειρες ανέσεις και υλικά αγαθά, όταν η συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη υποσιτίζεται;

Και θα μου πείτε άραγε εγώ τι σχέση έχω με αυτόν που πεινάει στην άλλη άκρη της γης; Η Γη έχει αρκετές πηγές για να θρέψει τον πληθυσμό της... Η Γη όμως δεν έχει αρκετές πηγές για να ικανοποιήσει την λαιμαργία του καθένα μας! Ο δικός μου σύγχρονος τρόπος ζωής, κοστίζει όσο η συντήρηση μερικών δεκάδων οικογενειών σε κάποια άλλη πλευρά του κόσμου μας! Το σύστημα το οποίο με κρατάει ταϊσμένο και αφθονία φθηνών αγαθών, είναι το ίδιο σύστημα, το οποίο κρατάει όλους αυτούς τους υπόλοιπους εξαθλιωμένους και υποσιτισμένους...

Βλέπετε, αν κι εκείνοι ήταν σε θέση να γνωρίζουν τα στοιχειώδη της παγκόσμιας οικονομίας, θα ήταν εξίσου εξοργισμένοι με την άγνοια και εγκληματική αδιαφορία μας, η οποία επηρεάζει καθορίστηκα τις ζωές τους... (όχι απλά σε επίπεδο άνεσης/σφιξίματος ζώνης, αλλά ζωής/θανάτου) Θα ήταν τόσο οργισμένοι μαζί μας, όσο πολλοί από τους Έλληνες είναι με την απάθεια "άλλων" ευπορότερων λαών...!

Για όνομα του Θεού λοιπόν, ως ελάχιστη ανταπόκριση, ΑΣ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΠΛΑ, ΩΣΤΕ ΑΛΛΟΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ !!!

12 comments:

  1. Θεοδόση πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που θέτεις, αλλά και αρκετά σύνθετο.

    Η κοινωνία μας σήμερα βασίζει την ευημερία και ανάπτυξη στον καταναλωτισμό. Για παράδειγμα αλλάζουμε αυτοκίνητο κάθε 5 χρόνια και έτσι δουλεύουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες και έχουν δουλειές οι εργάτες στις ανεπτυγμένες χώρες. Το ίδιο με τα ρούχα τα τρόφιμα τα παιχνίδια και όλα τα καταναλωτικά αγαθά.

    Δες για παράδειγμα τι έγινε με την μείωση της αγορά αυτοκινήτων πριν λίγους μήνες. Έκλεισαν εργοστάσια, έμειναν άνθρωποι χωρίς δουλειά, και άλλοι είδαν μείωση του μισθού τους.

    Επίσης πολλές τοπικές κοινωνίες βασίζουν την –σε ανέχεια- επιβίωση τους στην κατανάλωση των ανεπτυγμένων κρατών.

    Σε αυτό έχει δυστυχώς συμβάλει και το είδος της βοήθειας που παρείχε η δύση σε χώρες της Αφρικής. Για παράδειγμα η σιτιστική βοήθεια σε στάρι έμαθε τους τοπικούς πληθυσμούς να καταναλώνουν προϊόντα που δεν παράγουν. Επίσης δημιούργησε κοινωνίες που εξαρτώνται από την εξωτερική βοήθεια καθώς δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα.

    Ενώ ο βαμβακοκαλλιεργητής στον τρίτο κόσμο κερδίζει ελάχιστα χρήματα για το βαμβάκι που εγώ αγοράζω πανάκριβα ως ένα τζην ή μακό, με το να μην αγοράζω άλλα ρούχα δεν πρόκειται να τον βοηθήσω, ίσως να μειώσω και άλλο το εισόδημα του.

    Μάλλον θα βοηθούσε να πιέσω την Ε.Ε. να μειώσει την επιχορήγηση στους βαμβακοκαλλιεργητές της Ευρώπης (και της Ελλάδας). Καθώς αυτό τους δίνει την δυνατότητα να το πουλούν σε πολύ χαμηλή τιμή δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό για τους παραγωγούς του τρίτου κόσμου.

    Επίσης μπορώ να αγοράζω προϊόντα του τρίτου κόσμου από οργανισμούς που αποδίδουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών στους παραγωγούς, για παράδειγμα www.fairtrade.gr.

    Συμφωνώ πως το καταναλωτικό μοντέλο που ακολουθεί η κοινωνία μας δεν είναι δίκαιο ούτε βιώσιμο. Το να προσπαθούμε να το αλλάξουμε όμως δεν είναι αυτό που θα δώσει
    άμεση λύσει στην αδικία και τα προβλήματα επιβίωσης. Υπάρχουν πολλές προσπάθειες από χριστιανούς και μη που προσπαθούν να δώσουν άμεση λύση σε αυτά τα προβλήματα και τις αδικίες. Ήδη ανέφερα την οργάνωση fair trade. Επίσης υπάρχουν οργανισμοί που προωθούν την βιώσιμη ανάπτυξη τοπικών κοινωνιών του τρίτου κόσμου, ώστε να μπορούν να αυτο-συντηρούνται.

    Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παραδείγματα προσπαθειών εξάλειψης των αδικιών του κόσμου μας. Πιστεύω πως είναι πολύ αποτελεσματικότερα από το να σταματήσω να αγοράζω. Είναι το ίδιο αποτελεσματικό με το να τρώω όλο το φαγητό μου επειδή κάποιοι πεινάνε. Απλά ανοίγω περισσότερο το χάσμα καθώς αυτοί ακόμα πεινάνε και εγώ θα παχύνω.

    Το να ζω λοιπόν απλά είναι σίγουρα καλό. Αλλά δεν προσφέρει τίποτα σε αυτούς που πεινάνε, ούτε ανατρέπει τις κοινωνικές αδικίες. Υπάρχουν όμως πρακτικά πράγματα που μπορώ να κάνω και συμβάλουν έστω και λίγο για περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερους πεινασμένους.

    ReplyDelete
  2. Theo, not to take the wind out of your sails, but however much I would like to affirm what you are saying... since this post is devoid of gospel content and motivation, the effect is simply to work on the will of those reading it.

    As you will of course agree, the human will is implacably opposed to God and everything he stands for, including mercy, justice and other-person centredness. As such, you are touching only the pride of those reading - that of the activist in reaffirming his zeal for the 'cause' and scorn for those who are not doing enough, and that of the non-activist in reminding them of their failings (and perhaps causing them to retreat further into their shell of inactivity).

    By all means, we should be talking about the plight of the poor... and not just talking but discussing active measures regarding how we can be working to ease their plight... but to do this without explicit reference to the gospel will only ever have limited results...

    Hope this doesn't seem too harsh. Love you bro.

    ReplyDelete
  3. Tim I do agree. I thought you would have noticed that this was simply a partial repost from something else I posted on facebook. In fact this was simply a comment in what I posted thus:

    "My heart is troubled... even now that our materialistic way of life is being threatened and to a degree deemed unsustainable... even now, we fail to see, we fail to understand, still unable to look beyond ourselves... even to the future we pass on to our children, let alone the present of people way outside our "comfort" zone...
    We are desperately in need of perspective and while this remains the case, our perspective of reality can only be skewed and confined to our little world where "I" reigns supreme...
    May I be afforded the daring statement, that as long as our eyes are being firmly fixed on the supreme majesty of "Me", there is no room for anything that constitutes discipleship and hence true Christian life. In fact, people like that, Jesus never let follow Him (as His disciples), in the first place, but sent them back home, to think about it some more...
    I pray that this video might play a part in helping place/understand our lives, in this world's wider reality."

    I believe it is clear that this is addressed to people who consider themselves followers of Christ, hence gospel-centered.

    I hope this helps. (I rest at peace knowing that if I ever backslided or went overboard, you would keep me in check!)

    Love back to you bro.

    P.S. Dear Christos thank you for your very insightful/helpful remark, let me come back to you.

    ReplyDelete
  4. Δεν θέλω να επιλέξω μια πλευρά σε αυτή τη συζήτηση.
    Θέλω να ευχαριστήσω τον Θεοδόση για τα "προφητικά" του λόγια ενάντια στην αδιάκοπη λαιμαργία και τον ακατάπαυστο γογγυσμό του λαού μας.
    Θέλω να συμφωνήσω με τον Χρίστο για τις εισηγήσεις του, ειδικά για την προώθηση της υποστήριξης του Fairtrade, που και αυτό κάπως σημαίνει ότι πτωχεύω εγώ (δεν επιλέγω τα φτηνά mass productions) αλλά πληρώνω κάτι παραπάνω για να υποστηρίξω τοπικές κοινότητες.
    Ευχαριστώ τον Τιμ που επισημαίνει ότι πίσω από κάθε απλοχεριά πρέπει να κρύβεται το βίωμα του ευαγγελίου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι κάθε "κήρυγμα" πρέπει να συμπεριλαμβάνει το Ιωάννης 3:16. Αυτό που αποκαλούμε "ευαγγέλιο" είναι τόσο πολύπλευρο που δεν μπορούμε να το συλλάβουμε σε 2-3 φράσεις. Όταν ο Χριστός τρέφει τα πλήθη, αγγίζει τον ακάθαρτο, μιλάει για το δεύτερο μίλι, τρώει με τους τελώνες, και σίγουρα μιλάει για το έργο Του και για τον Πατέρα, όλα αυτά είναι "ευαγγέλιο" αν και δεν συμβαίνουν όλα μαζί ταυτόχρονα.
    Δεν θέλω να "αγγίξουμε την περιφάνεια" ούτε αυτού που "ευαγγελίζει" και διακυρήττει ορθο-δοξία, μήπως και πιστέψει ότι μ αυτό τον τρόπο "ευαγγέλισε".
    Το όνειρό μου είναι μια "activist" εκκλησία.
    Love you all and thanks for enriching me!

    ReplyDelete
  5. Fair enough. I hadn't made the connection with your facebook post. I do think nonetheless that Christians especially need to be reminded of the gospel-motivation behind everything we do, so while I do understand what you are saying now in the context of the original comment, I can't agree that when we are addressing Christians we don't need to restate and make central what gospel-centredness means. Remember what happens when the gospel is assumed...

    At the end of the day, whether the issue is peace, poverty, prostitution or the planet, the concern of Christians is not in the first instance to address these issues directly, but only as they flow out of renewed gospel priorities in the context of local churches. The 'result' will be that we should be on top of such issues even more than non-Christians, but it will look very different to the guilt-trips and eco-righteousness gospel that we are currently being sold, even from within the church. As Myrto said to me in a conversation earlier today, our 'good works' should exceed those of the rest of the world, but our motivation is the complete opposite and thus should have no relation whatsoever to activism.

    ReplyDelete
  6. Ok, μου φαίνεται θα γίνουμε πολύ καλοί φίλοι σήμερα Μυρτώ! ;-)

    Το ευαγγέλιο είναι πολύπλευρο αλλά είναι και πολύ απλό. Το να λέει οποιοσδήποτε ότι είναι μόνο το Ιωάννης 3.16 είναι όντως απλοποίηση...

    Το μόνο που ζητάω εγώ είναι να βρούμε «ποια πλευρά» του ευαγγελίου απευθύνεται στο θέμα μπροστά μας. Στην προκειμένη περίπτωση, βοηθάει όχι τόσο το Ιωάννης 3.16 όσο το Β Κορ 8.9

    Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα πως είναι αυτονόητα μέσα στο ευαγγέλιο της χάρης όλα τα αποθέματα που χρειαζόμαστε για οποιοδήποτε θέμα. Είναι δική μας ευθύνη να βρούμε αυτό το κίνητρο που πηγάζει από το ευαγγέλιο και που συσχετίζεται με το θέμα μπροστά μας.

    As for the "activist" comment... needless to say, I hadn't yet seen your post when I wrote mine, where as you will no doubt have noticed, I deny vociferously the possibility of a Christian being an "activist". I'm sure you will see, however, that we are saying the same thing, albeit using 'very' different terminology! ;-)

    ReplyDelete
  7. Tim I do still agree. I would invite you to check my facebook post number 91, dated 4/2/09, which I introduced thus: "Ministry to the poor as a crucial sign of the extent we understand, believe and live out, the Gospel... !"

    It was Tim Keller's article in "Themelios", entitled "The Gospel and the Poor". (http://www.thegospelcoalition.org/publications/33-3/the-gospel-and-the-poor)

    I hope, that similar to our approach towards the biblical writers, any single item that I post, is received in its wider context, without the need to reiterate everything said/addressed/supported up to the point.

    I hope we now are on the same page. (if not any further clarifications will just need to wait ;-))

    ReplyDelete
  8. No problems here. Perhaps it comes down to a practical/pastoral issue in that this is a public blog, you didn't link back to the original article to give the context and so you have left little chance that the outside observer - even one who knows you well! - will receive your words within the context you mean for them.

    I would insist that as ministers of the gospel we set the highest standards in what we write and leave not the slightest room for misunderstanding. It wouldn't have taken much to link to the original article or restate the motivation for your passion in just a sentence or two...

    I was never in any doubt that we are basically on the same page. My issue was that it is not just the two of us having this conversation! ;-)

    ReplyDelete
  9. Very good point. It is well received in thankfulness. I will be more careful in the future.
    (to my defence it was this specific item that I received most motivation on, towards posting. Next time I will be better considering the limitation of a blog as a medium, making an effort to be more inclusive. Thank you for not letting any unhelpful assumptions remain.)

    ReplyDelete
  10. Μπαίνουμε σε μεγάλες συζητήσεις κινήτρων τώρα...
    Αν θυμάμαι καλά αυτοί που τον επισκέπτηκαν στην φυλακή, που τον έντυσαν όταν ήταν γυμνός, που τον τάισαν όταν πεινούσε δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι τα κίνητρα τους ήταν να το κάνουν "προς Αυτόν". Η αγάπη προς τον συνάνθρωπό τους ήταν ισάξια της εντολής "αγάπα Κύριο τον Θεό σου" και την εκπλήρωσαν εν αγνοία τους.
    Συμφωνώ μαζί σου για τα κίνητρα, απλά λέω ότι δεν μπορώ εγώ να κρίνω τον άλλο από τα κίνητρα του. Ούτε να πω στον ποιμένα μου, μη κηρύττεις το ευαγγέλιο μέχρι να σιγουρευτώ ότι δεν το κάνεις "εξ αντιζηλίας".
    Πότε θα έχω κίνητρα μη-εγωιστικά; Αν δεν μπορώ στον εαυτό μου να τα κρίνω, πως μπορώ να πω στον άλλο, μην ταϊζεις τον φτωχό αν δεν έχεις σωστό κίνητρο;
    Ερωτήματα...
    Υ.Γ. Και φυσικά πάντα είμαστε φίλοι! I am your biggest fan Tim and you know it!

    ReplyDelete
  11. Μυρτώ με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.
    Ο Χριστιανός θα πρέπει να είναι ο πρώτος που αντιδράει στην αδικία εκ του φυσικού, και όχι γιατί αυτό του δίνει άμβωνα.

    Οι πρωτοβουλίες των μη Χριστιανών όταν είναι προς την σωστή κατεύθυνση θα πρέπει να επικροτώνται.

    Δυστυχώς η εκκλησία πολλές φορές μένει άπραγη στο να μιλήσει ενάντια στην αδικία.

    ReplyDelete
  12. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete